taco

Afgelopen week was zo ongeveer 1 groot avontuur. Zoveel gedaan in korte tijd..
Nadat we santa Cruz verlaten hadden zijn we vast komen te zitten in een klein dorp daar in de buurt, Samaipata. Dit vanwege de busstaking die gister nog steeds gaande was, al een week! Na 3 dagen in dat dorp 'wachten' tot er een bus langs zou komen waren we het zat en zijn langs de weg gaan staan. Werden we binnen een uur meegenomen door een vrachtwagen met open laadbak vol met autobanden. Samen met nog wat locals hebben we de volgende 9uur tussen de autobanden gezeten met een ongelofelijk mooi uitzicht aangezien we door de bergen reden. Het is niet uit te leggen hoe heerlijk het was om met een muziekje en de wind door je haren door de bergen te cruisen. In de avond kwamen we aan in Sucre waar we de 2 dagen erna doorgebracht hebben. Leuke stad, veel leuke mensen ontmoet. En weer eens goed uit geweest. Wat resulteerde in een slaaptekort. Maar we hebben wel weer een briljante avond gehad. Elisa en ik allebei behoorlijk tipsy, wat resulteerde in een hilarische fotosessie in de meisjeswc van de club waar we waren. En dat moesten we de volgende dag onder ogen zien.
Gister een taxi naar potosi genomen aangezien de bussen nog steeds staken. Taxi gedeeld met een relaxte Nederlandse jongen die we in Sucre ontmoet hadden. Was heel gezellig en gisteravond naar de film aangezien we uitgeput waren van het feesten.
Vanochtend naar de zilvermijnen hier geweest en dat was ongelofelijk. Zó indrukwekkend. In deze mijnen wordt op het moment namelijk nog gewerkt en ik heb ongeveer 2 tot 3 uur in de mijn doorgebracht en kreeg het er al superbenauwd want het is heel stoffig en klein en smal. Ik heb door gaten gekropen en geklauterd, het was best zwaar.
En om je heen zie je de mijnwerkers aan het werk en deze mensen werken 6 dagen per week 8 tot 10 uur per dag in de mijnen. Een man van 44 werkte al 28 jaar in de mijn, hij leek op zn minst 60. Als zijn longen voor 60% door een arts worden afgekeurd mag hij met pension. Op dat moment is de levensverwachting voor zoiemand nog 2 tot 3 jaar..
Ik vraag me af waarom ik soms loop te zeiken als ik naar mn werk moet, wat ik doe is echt niks bij wat ik vandaag gezien heb. Ik heb even het werk van zo een mijnwerker overgenomen, na 5 minuten was ik al uitgeput.
Ongelofelijk dat mensen dit jaar in jaar uit vol kunnen houden, wat voor leven heb je dan! Ze verdienen dan wel heel goed maar wat moet je met geld als je 6 dagen per week de hele dag onder de grond zit?!! Je kunt het je gewoon niet voorstellen.
Over een uur nemen we de bus naar Uyuni, waar we hopelijk overmorgen een 3daagse toer over de zoutvlaktes gaan maken. Ik heb daar het meest naar uitgekeken van alles.
Daarna de grens van chili over en dan moeten elisa en ik alweer afscheid nemen... snik..